Het verhaal achter het huwelijksdiadeem van Zara Tindall
Een tiara is onmisbaar voor een koninklijke bruid. Ook Zara Phillips, de dochter van prinses Anne, draagt op haar bruiloft met rugbyspeler Mike Tindall een schitterende tiara. In dit artikel lees je alles over dit juweel.
Op 30 juli 2011 stappen Zara Phillips en Mike Tindall in het huwelijksbootje. Ze trouwen in de Canongate Kirk in Edinburgh. Zara draagt die dag een jurk van modeontwerper Steward Parvin, die ook kleding ontwierp voor haar moeder en grootmoeder, koningin Elizabeth (1926-2022). De trouwjurk heeft door de stoffen satijn en zijde een elegante uitstraling.
Lees verder onder de foto's.
Griekse elementen
Op Zara's klassiek opgestoken haar fonkelt een tiara. Het juweel, vaak aangeduid als de Princess Andrew's Meander Tiara, is naar verluidt ontworpen door Cartier in het begin van de twintigste eeuw. De tiara is een volledig diamanten bandeau met een Grieks sleutelontwerp. In het midden zit een lauwerkrans. In de Griekse mythologie wordt Apollo weergegeven met een lauwerkrans op zijn hoofd.
Lees verder onder de foto.
Huwelijksgeschenk
De tiara behoort officieel toe aan de moeder van prins Phillip, prinses Alice van Battenberg. Hoogstwaarschijnlijk ontving zij de tiara voor haar huwelijk in 1903 met prins Andreas van Griekenland en Denemarken. In 1947 geeft prinses Alice de tiara door aan haar schoondochter, (toen nog) prinses Elizabeth, als huwelijksgeschenk. Een perfect sieraad voor een prinses. Maar de geschiedenis leert dat Elizabeth vijf jaar na haar huwelijk koningin van het Verenigd Koninkrijk wordt. Daarom wordt de tiara doorgegeven aan prinses Anne, die het juweel nog steeds bezit.
Lees verder onder de posts.
Eerbetoon
Hoewel prinses Anne de tiara regelmatig draagt, is de meest bekende uitvoering van het sieraad die van haar dochter Zara Tindall op haar bruiloft. Ze draagt haar overgrootmoeders tiara als eerbetoon voor het onbekendere deel van het koninklijk erfgoed.
Beeld: ANP / Instagram @princess_anne_windsor, @the_royal_watcher
Geschreven door
Jeanine van Nieuwkoop-Steenhoven