Koning openhartig tijdens plezierig gesprek bij reclassering

Wat vindt de koning eigenlijk van het fenomeen werkstraf, wilde een van de werkgestraften weten tijdens het werkbezoek dat Willem-Alexander bracht aan een werkstraflocatie van Reclassering Nederland in Amsterdam. De koning deelde als antwoord een herinnering aan een gesprek dat hij zo'n dertig jaar geleden met een Amerikaanse rechter voerde. Die man moest volgens de koning altijd een minimale celstraf opleggen aan een veroordeelde, terwijl hij wist dat hij iemand daarmee klaar zou kunnen stomen voor een leven in de misdaad. De koning geeft aan dat hij het mede daarom goed vindt dat de Nederlandse rechters meer opties "in de gereedschapskist" hebben, zoals het opleggen van een werkstraf.

Op zijn beurt vroeg de koning aan de mannen of zij het vervelend vinden dat er tijdens het werk in de stad nogal zichtbaar "Reclassering Nederland" op hun gele hesjes staat. Tot hilariteit van de aanwezigen en de koning antwoordde een van de mannen, een jonge twintiger, dat zijn vader juist trots is op het gele reclasseringshesje. Als voorbeeld vertelde hij dat hij laatst toevallig voor zijn eigen deur onkruid moest wieden, en dat zijn vader daar foto's van maakte en die rondstuurde in de familie. Niet eerder hadden ze de jongen namelijk zo hard zien werken. Daarnaast was hij trots dat zijn zoon iets goeds terugdeed voor iets wat hij eerder verkeerd had gedaan.

De gemoedelijke sfeer bleef toen iemand opmerkte dat het met dit weer eigenlijk geen straf is om buiten te moeten werken en Willem-Alexander onthulde onlangs zelf te hebben gesnoeid voor de landelijke actiedag van NLdoet. Er werd gelachen toen hij zei dat gelukkig pas aan het eind van het seizoen duidelijk wordt of dat eigenlijk wel gelukt is.

Een van de mannen had daarna nog wel een vraag voor de koning. Hij vroeg zich af of hij met zijn drukke baan eigenlijk wel rust heeft in zijn hoofd. De vorst moest even nadenken maar antwoordde toen dat hij het weliswaar druk heeft, maar veel buiten is en veel sport en dat hem dat rust in het hoofd geeft.

Nadat Willem-Alexander van de werkmeesters, zoals de begeleiders van de tot een taakstraf veroordeelden worden genoemd, nog wat meer informatie had gekregen over het werk dat de werkgestraften zoal uitvoeren, en hoe de tijd daarbij wordt ingedeeld was het tijd voor afscheid. Maar niet voordat een van de mannen als laatste vraag wilde weten of het hoge bezoek nog even met hen op de foto zou willen gaan.

ANP