Video: Stap de historie van het Roemeense koningshuis binnen
Op 7 oktober 1883 vond de officiële opening plaats van het paleis dat jarenlang de woonplaats was van de Roemeense koninklijke familie. Kasteel Peles in de regio Transsylvanië ademt Duitse negentiende-eeuwse pracht en praal.
Omringd door besneeuwde bergen ziet Kasteel Peles er nóg sprookjesachtiger uit. De spitse punten, en de muren die bewerkt zijn met hout en schilderingen geven het kasteel een Duits tintje.
Hier, midden in het woud van Transsylvanië streek eind negentiende eeuw een Duitse prins neer. Zijn naam was Carol, en hij was geboren in het vorstenhuis Hohenzollern-Sigmaringen. Hij werd in 1866 door de Roemeense regering verkozen tot vorst van het land. Hij trouwde met Elisabeth zu Wied, de dochter van prins Hermann zu Wied en zijn vrouw Marie van Nassau-Weilburg. Hiermee is zij een nichtje van koningin Emma.
Kasteel Peles is zeer groot: het heeft meer dan 160 kamers. Alle kamers hebben een eigen thema: zo is er een Italiaanse kamer, een Turkse salon en een Zwitserse kamer.
Het paleis was voor die tijd ook al supermodern: het had bijvoorbeeld als eerste kasteel in Europa elektriciteit en een eigen energiecentrale. Er was warm water en centrale verwarming, en zelfs een kleine lift. Carol liet ook een eigen theater bouwen in het paleis met 60 zitplaatsen, waarin in 1906 de eerste film van Roemenië vertoond werd.
Communisten
Na de Tweede Wereldoorlog werd Roemenië een communistische staat. In 1947 werd koning Mihai van Roemenië gedwongen tot aftreden, en werd hij verbannen naar Zwitserland. Pas eind jaren 90 krijgt hij zijn Roemeens staatsburgerschap terug. Een jaar later werd het kasteel nationaal bezit en zou het vanaf de jaren 50 een museum worden. In de decennia die volgden werd het paleis grondig gerestaureerd: in 1990 vond de heropening plaats en werd het paleis weer teruggegeven aan de voormalig koninklijke familie van Roemenië.
In 2008 werd de officiële terugkomst van koning Mihai en koningin Ana naar het kasteel gevierd. Toen besloot hij dat het kasteel voor altijd geopend moest zijn voor het publiek. En dat is het tot op de dag van vandaag.
